Nicole Vervloed is regisseur bij Muziektheater De Plaats. Ze maakte een voorstelling tijdens de theaterroute Mijn Thuishaaf op 16 en 17 september in Presikhaaf. En ze was te zien in haar solovoorstelling Indo go home op donderdag 21 september in onze eigen theater De Transformatorzaal. Nicole was deze zomer in Indonesië en ze schreef er een blog over.
Ik ben terug uit Indonesië. Ik was daar vijf weken lang. Mijn reisgezelschap bestond uit mijn vriend en mijn twee kinderen en heel veel familie. Het was bijzonder en intens, avontuurlijk en vertrouwd.
Ik beklom een vulkaan, ervoer het bijzondere geluid van toekans die overvliegen, lachte met mijn kinderen om een reuze salamander boven hun bed, hobbelde in jeeps door jungle en rivier, strooide rozenblaadjes uit over het graf van mijn Indonesische tante, tranen vielen van herkenning en heimwee, ik sprong in verschillende zwembaden, overleefde vieze wc’s en schaamte om mijn eigen luxe en privilege, sprak de taal, maakte me druk om de overlast van plastic, over het weinige werk en het drukke verkeer, at vreemd fruit en vertrouwd eten zoals nasi campur, soto en jackfruit rendang, langs de straat of bij een eetkar, warungs en kleine toko’s overal.
Nu ben ik thuis.
Ik merk dat een deel van mij dat daar hoort, daar helemaal senang is, nog daar is gebleven.
Ik rouw een beetje, staar in mijn batik kimono voor me uit, vind het moeilijk me in te laten met alles wat hier op me af komt.
Langzaam begin ik te wennen aan de rust van de minder tropische indrukken en de frisse lucht,
aan de schone straten, de lage bomen, de gedempte gesprekken in onze taal, de georganiseerde wereld van school en werk.
Ik geniet van de andere diversiteit hier in winkels, mensen en natuurschoon.
Ik ben thuis en begin me langzaam weer compleet te voelen.
Alsof daar langzaamaan hierheen beweegt. Saya disana disini.
Het laatste scherpe paars van de hei op z’n mooist doet me denken aan het felle groen van het rijstveld dat klaarligt voor de oogst.
Als ik besluit te zingen in het veld, midden op de teamdag van mijn werk, weet ik dat ook hier de tijd van rubber is. (jam karet.)
Bij de barbecue van de buurt ruik ik de saté ayam van de warung langs de straat.
Ik zeg terima kasih, dankjewel, bij de supermarkt.
Ik neem afscheid van een vriendin met selamat pulang, goede thuiskomst.
En zeg pelan pelan tegen mezelf, rustig aan:
Waar je ook gaat, daar ben je.
