Jongeren uit Arnhem verdiepten zich onder leiding van theatermaker Elsbeth Hoefkens in de geschiedenis van Arnhem ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Hun onderzoek vormt de basis voor de korte film PuinHoop.

PuinHoop gaat over het vinden van hoop en vooruitkijken tijdens een periode van crisis. In deze dynamische korte film over beweging en stilstand mijmert een groep jongeren over hun toekomst. Via whatsappgesprekken, fysiek theater en radiofragmenten van vroeger geven ze vorm aan hun zoektocht. Vinden ze houvast in de verhalen van toen? Over de idealen en dromen van toen en nu.

Tijdens de twaalfde editie van Theater Na de Dam zetten bijna 500 jongeren in 43 projecten door heel Nederland zich in om, ondanks alles, ook dit jaar 4 mei van betekenis te voorzien. Gebaseerd op digitale gesprekken en briefwisselingen tussen jongeren en ouderen over de oorlog wordt – in veel verschillende vormen – iets waardevols gemaakt en staan we niet alleen stil bij het verleden, maar ook bij de complexe tijd waarin we nu leven.

Kijk voor het gehele programma op de site van Theater Na de Dam.

PuinHoop is een coproductie van Muziektheater De Plaats en Toneelgroep Oostpool

Praktische info

De korte film PuinHoop gaat dinsdag 4 mei om 20:30 uur in première via ons Youtubekanaal. De film is gratis te bekijken en duurt twaalf minuten. Leeftijd: 8+.

Klik hier voor de Youtube Première.

Zorg dat je iets voor 20:30 uur klaar zit! Twee minuten voor aanvang verschijnt er een aftelklok. De première is op elk platform te bekijken, zoals een computer, iPhone, iPad, Android en mobiele webbrowser. Voor de beste kwaliteit bekijk je de film op groot scherm.  

Interview met regisseur Elsbeth Hoefkens

De titel van je film is PuinHoop. Welke thematiek snijd je aan in jouw film?
Samen met de jongeren zijn we dit proces vanuit het thema wederopbouw gestart. Hoe kan je een tijd van crisis gebruiken om opnieuw naar de wereld te kijken en zo wellicht verandering in gang te zetten? Zonder de oorlog en de coronatijd één op één met elkaar te vergelijken probeer ik op die manier een verbinding te maken tussen toen en nu. De idealen van de jongeren gaan daarbij in dialoog met de idealen en de verhalen van de ouderen toen. Thema’s en vragen als hoe hoop te houden, waarderen wat je hebt en vooruitkijken na een periode van crisis komen hierbij naar boven drijven.

De gesprekken met ouderen dienen als bronmateriaal voor de film. Hoe heb je deze verhalen verwerkt in jouw film?
De meeste verhalen van de ouderen zijn met name inspiratie en voeding geweest voor vele interessante gesprekken in het maakproces tussen en met de jongeren. Vanuit deze gesprekken zijn we vervolgens op de vloer gaan maken. Daar kwamen hele mooie scènes uit waarin de verhalen van de ouderen voel- en zichtbaar werden; soms heel letterlijk en soms abstracter. Daarnaast zijn de verhalen van de ouderen ook nog eens te horen in de film zelf aangezien we enkele geluidsfragmenten gebruiken in de film.

Voor de film werk je samen met tien Arnhemse jongeren. Welke rol hebben zij in het maakproces?
De jongeren hebben in het maakproces voor mij de rol als speler maar ook de rol van medemaker. Een creatief proces aangaan en een artistiek product maken doe ik namelijk het liefst in verbinding met anderen. Bronnen, ideeën, vragen en gedachtes over de film vanuit de jongeren zijn voor mij dan ook erg waardevol omdat ze niet alleen betrokkenheid laten zien maar ook omdat het maakproces daar voor mij over gaat.

Wat vond je de grootste uitdaging?
De grootste uitdaging voor mij in dit proces was de beperking van de tijd die we hadden. Zoals ik al aangaf maak ik namelijk heel graag samen met mijn spelers en een proces met weinig repetities maakt dit erg lastig. Daarnaast gaven uiteraard de coronamaatregelen ons soms ook grote uitdagingen kijkend naar zowel het repetitieproces als ook de vorm van het eindproduct. Vandaar dat we er ook voor gekozen hebben om een film te maken.

Wat is jouw grootste wens voor de stad Arnhem voor de komende 75 jaar?
Moeilijke vraag! Er zijn op allerlei verschillende terreinen dingen die ik wens voor niet alleen Arnhem maar voor iedereen. Als het bijvoorbeeld gaat over het milieu of het onderwijs. Maar mijn grootste wens is denk ik dat mensen wat meer gaan luisteren naar elkaar. Omdat luisteren naar mijn idee de bron is van begrip voor elkaar en betrokkenheid met elkaar. En daarmee ook het startpunt vormt voor veranderingen waarin iedereen zich gezien en gehoord voelt. En dat wens ik ons allemaal erg toe en niet alleen in deze tijd maar ook na corona.