Het is vandaag 7 december, De dag van de vrijwilliger. Wij zijn super blij met onze vrijwilligers. Zonder hen geen voorstellingen. Denk aan al die koren, orkesten en spelers die afgelopen jaren in onze voorstellingen schitterden. En al die mensen die ons publiek van voorstelling naar voorstelling brachten, mee hielpen met opruimen en alle vragen konden beantwoorden van ons publiek. Wij zetten onze vrijwilligers graag in de spotlights.
Hier een bijdrage van Krijno Horlings, al jaren een zeer gewaardeerde publieksbegeleider en bekend gezicht bij onze voorstellingen.
Het leuke van publieksbegeleider zijn
Jaren geleden kwamen we te laat bij Spijkerkwarts en zagen een groep lopen met een begeleider, Jeanet Hacqebord. We mochten meelopen en konden alle scenes zien. Zo begon mijn betrokkenheid bij De Plaats. Op zeker moment kon ik meedraaien met de publiekbegeleiders en sindsdien heb ik heel veel voorstellingen begeleid en bijgewoond. Wat maakt dat nou zo leuk voor mij?
Ik vind het leuk om een groep te begeleiden en aan de sfeer bij te dragen. Niet alleen maar saai vooraan of achteraan lopen, maar oog hebben voor de bezoekers en onderweg met deze en gene een praatje te maken. Kijken of iemand wat moeilijker meekomt en die dan als eerste naar de volgende scene te laten vertrekken. Of een plekje voor kinderen vooraan te regelen, zodat ze alles kunnen zien.
Bij de begeleiders zijn soms mensen die me bijzonder aanspreken. Je leert elkaar beter kennen en deelt meer dan alleen een vluchtige kennismaking. En je gaat elkaar meer waarderen en rekening met elkaar houden.
Daarbij is mijn waardering voor het organisatieteam groot geworden. Een altijd spannende klus moet voor het publiek als logisch en vloeiend ervaren worden, terwijl er meer dan af en toe dingen anders lopen dan gepland of verwacht. Door daar als publiekbegeleider in dezelfde geest als de ‘makers’ mee om te gaan, werken we samen als een geoliede machine.
Door dezelfde voorstelling meermalen te zien leer ik beter te kijken en merk dat het altijd weer een beetje anders is. Vaak krijgen de scenes geleidelijk een grotere diepgang en dan is het extra genieten van de tekst, het beeld, de muziek, de spelers. En de omgeving, die altijd meespeelt, net als het weer. Gedroomd land en Op koude grond over de Gelderse landgoederen, Op het puin, en dan nu, Waar ik mijn hart aan ophang, en vele vele voorgangers, blijven lang in mijn herinnering. Dat alles maakt het leuk voor mij om publiek te begeleiden.
Krijno Horlings
